|
| DİĞER RESİM: |
 |
Sayın Fatma Beyza Tütüncüoğlu. BeyazBulut'tan bulut dolusu selamlar. Çocukluk günlerinizi dinlesek sizden? Nasıl bir çocukluk yaşadı Fatma Beyza Tütüncüoğlu?
Benden de BeyazBulut'a selam ve sevgiler. Çocukluğum İstanbul'un Fındıkzade semtinde bir teras katta kitaplarla geçti diyebilirim. Büyük bir kütüphanemiz vardı. Eve sürekli yeni kitaplar gelirdi. Ayrıca misafir gelenlere hediye edilirdi. O yüzden de evimize gelen giden kitabın haddi hesabı yoktu. Annem bize onları okurdu. Ben 6, kardeşim 5 yaşındayken annem bize Sefiller'i okumuştu. O kadar ısrar ettik ki, annem her fırsatta o kitabı okudu, bitirdi. Adımıza çocuk dergisi gelirdi. Pek sokakta oynamadık kardeşimle ben... Sonra üçüncü kardeşimiz dünyaya geldi. Çocukluğumdan hatırladığım babam, annem ve kardeşlerimle hafta sonu yaptığımız doğa gezileri var bir de. Dere kenarlarında balıkları izlerdik. Dağa çıkardık. Çocukluğuma dair hatırladığım en güzel şey ise annemle yaptığımız ve saatler süren kahvaltılardı. Bir de ikindi sohbetleri. Annem sofrada bize masallar, hikâyeler, büyüklerin hayatlarından kesitler anlatırdı. O sohbetlerin tadına doyamazdım. Annem anlatırken onu büyük bir dikkat ve zevkle dinlediğimizi hatırlıyorum.
Unutamadığınız ve oynamaktan en çok hoşlandığınız oyun hangisiydi?
Her kız çocuğu gibi evcilik. O zamanlar doğru düzgün oyuncak yoktu ki. Belki de biz alamıyorduk. Bir naylon bebeğim vardı. Ağzı ve ayağı delik... Ben ona yemek yediriyordum. Su içiyordum. Ayağından akıyordu. Çok komikti. Ben bir de elişi yapmayı çok seviyordum. Tığ ile bebeğime şapka, etek, patik örüyordum. O yaşta bunları nasıl yapıyor diye komşular hayret ediyordu. Çok hoşuma gittiğini hatırlıyorum.
Çocuğa dair birçok çalışmanız var. Bunlardan ilki sanırım radyo programınız. Nasıl başladı radyoculuk?
Moral FM radyosunda "Kardelen" adında bir kültür programı hazırlayıp sunuyordum. Sonra TGRT FM'den çocuk programı teklif ettiler. Arkadaşlarla çok sayıda tiyatro oyunları yazıp oynamıştık. Önce tereddüt ettim ama sonra kabul ettim. Diksiyon hocamız Enver Seyitoğlu da "sesin çocuk programına çok yakışır" derdi. TGRT FM'de önce Karamela Sepeti sonra Atlı Karınca adında bir haftanın her günü çocuk programı hazırlayıp sunmaya başladım. Allah'a şükürler olsun ki, çok sevildi. Sekiz yıl dört ay boyunca her gün aynı keyif ve mutlulukla çocuk programına devam ettim. Bu arada program, farklı kurum ve kuruluşlardan "Yılın en iyi radyo çocuk programı" ödülleri aldı. Ben de zevkten dört köşe oldum tabii.
Albüm çalışmaları yaptınız. Bu fikir nasıl çıktı ortaya?
Atlıkarınca programında Şeker Pembe ile Doktor Amca adında bir köşemiz vardı. Şeker Pembe'yi ben seslendiriyordum. Çocuklara sağlıkla ilgili bilgi vermek niyetiyle başlamıştık. Dinleyicilerimiz çok sevdi onu. Hatta babaanneler, dedeler, üniversite öğrencilerinden bile hayranları vardı. Sonra bu çalışmayı albüm yapmaya karar verdik ve 2 adet güzel çalışma çıktı ortaya.
Benim hep aklımda: "Nar gibi domatesle beyaz peynir, bir parça ekmekle hiç fena olmaz." Böyle bir şarkı söylerdi Şeker Pembe. Nerede şimdi?
Evet, şarkılarından biri bu... Şeker Pembe anaokuluna gidiyor. Sanıyorum oradan hiç mezun olamayacak. Gerçi bu durumdan o da memnun.
Programlardı, albümdü, masal kitabıydı derkeeen, Nesil Çocuk Yayınları'nda editör olarak gördük sizi. Çocukların kitaplarla arası nasıl? Bunu hem bir masal yazarı hem de editör olarak nasıl gözlemliyorsunuz?
Çocukların kitaplarla arası iyi aslında... Fakat büyüklerin onları daha sık bir araya getirmeleri gerek. Maalesef okumayı sevmeyen, eve kitap sokmayan aileler çocuklarından kitap kurdu olmasını istiyorlar. Bu nasıl olacaksa... Ancak evinde kitaplık bulunan, çocuklarının odalarında da bulunduran, yaş grubu ve ilgi alanlarına göre kitap alan, evde bununla ilgili aktiviteler düzenleyen anne-babaların çocuklarının kitaplara ayrı ve özel bir sevgi duyacağından şüphem yok. Çocuklara 5 veriyorum bu konuda, hem de yıldızlı; ama eve kitap almayan anne babalara 0. Otur yerine! :)
Çalışmalarınızda ilham kaynağınız neler? İçinizdeki çocuktan başka danıştığınız çocuk ya da büyük kimler var?
Kitaplar. Benim en büyük danışmanım yine onlar. Ayrıca gözlem yaparım. Çocukları, mimiklerini gözlemlerim. Tabii ki annem ve babam.
Yıllardır çocuklarla iç içesiniz. Sayısız çalışma... Fakat hep sorulur ya, bunların içinde en unutulmazı hangisi? Hangi çalışmanız size en çok haz verdi şimdiye kadar?
Atlıkarınca radyo çocuk programım şüphesiz. Orada pek çok harika çocukla tanıştım. Güzel hatıralarım var. Şimdi üzüldüğüm tek şey olanları günü gününe yazmayışım. Programlarımdan hep çok mutlu çıktım. Yayından çıkıp da masama oturduğumda, yüzüm kadar kalbim de gülüyordu. Şimdi çoğu büyüdüler. Kimisi evlendi, çocuğu var. Kimisi okuyor. Kimisi de hakikaten güzel, hayırlı işlerle meşgul. Ama doğum günümde, kandillerde beni hiç unutmuyorlar. Yalnız tabii ki arkadan yeni çocuklar geldi. Şimdi onlarla haftada bir gün de olsa Moral FM'de birlikteyiz.
Bir de kalıcı olması anlamında Karakter Eğitim Seti adında editörlüğünü de kendim yaptığım 6 kitaptan oluşan kitap çalışmalarım. Masal Gemisi ve diğer kitaplarım. Onlar kalıcı olacaklar. İnşallah çocuklar onlardan güzel şeyler öğrenecekler. Yeni çıkan kitaplarımdan da bahsetmek isterim. Bir tanesi 1.'lik ödüllü bir kitap çalışmam. İsimleri Vitamin Z, Kitap Defter Kalem, Bir Salyangoz Hikâyesi.
Bir de geçen sene çocuklara Kardelen Çocuk Yuvası'nda ebru dersleri verdim. O çocukların ebru yaparken gözlerindeki ışıltı. "Öğretmenim keşke ben yüz tane ebru yapsam" ya da " Gece rüyamda ebru yapıyordum" demeleri harika bir duygu.
Tamam, başka "bir de" diye başlayan cümle kurmuyorum. Şimdilik...
Yeniden çocuk olma imkânınız olsa... Yani bir sabah uyandığınızda çocuk olarak bulsanız kendinizi... Gözlerinizi nerede açmak isterdiniz?
Huzur apartmanındaki evimizde... Adı gibi çok çok huzurlu güzel günler geçirdik orada ailece. Hepimiz o evi çok seviyoruz ve hiç unutmuyoruz.
Çok teşekkür ederiz. Güzel çalışmalarınızın devamını dileriz. Sevgiyle kalın.
Böyle şeker tadında sorular hazırladığınız için asıl ben teşekkür ederim. BeyazBulut'a güzel günler dilerim. | 
