Bir ev yapmasını bilirim,
Bir de yanı başında akıp giden bir dere.
Tabii biraz da çam ağaçları var
İkisi arasında.
Gün boyu boyarım buraları.
Ama ne akıp giden dere,
Ne pencerelerini özenerek
Boyadığım şu ev,
Aldırmıyorlar çam ağaçlarıma.
Onlar hepsi bir arada mutlu olur,
Kardeş kardeş yaşayıp giderler
Sanmıştım.
Fakat kimin umurunda?
Baktım ki olmayacak bu resim böyle;
Dereden akıtıp evi
Yeşile boyamaz mıyım dereyi?
Hah, dedim,
Şimdi kavga edin de
Göreyim sizi
Kendi aranızda!
Dereyi ve evi
Çıkartınca resimden,
Çamlar kaldı orda bir başına.
Zavallı ağaçlarım benim!
Ertesi gün olunca,
Resmime koca bir sıfır verdi
Öğretmenim.
Ama olsun,
Ağaçlarım huzur buldu ya sonunda;
Hâlâ sevinirim ben buna... | 
